Text

Каляднае

Я  котвігай

Раздаргатаў,

Вар’яцтва –

Валачобнікаў аддзенне.

Якія святы – снег у крыві!

Кахання поўня вые

на радзіме. Раз’яртана

Вяртання бліскавіцца.

Каляда – каза,

Ты нараджай

Збавенне наша, мы

Чакаем

Са зброяй у руках!...

Каб Вальчыць!

26-12-2010

 ***

Ты воўнай

Зыходзіш

–        кілімамі слоў

застіш святло.

Утульнасць і цёпласць

Раздорваеш…

З агону

              да столу

З стальца

               Да вушей

І далей

           Да вуснаў

Даеш пацалунку

У прыцемкі волю

Ад столі

да сэрца

Ад пожні

да лёсу

Ты сокам струменіш

У ноч

Пачастункам

Люляеш і песціш

Блёклыя мары

Даводзіш да духу

Сваіх завядзёнак

Абдыймеш

            І станнецца

Свет ураз

Маленкім

Суквеццем у лузе

Тваіх

Завірухаў

27-12-2010

***

І разарвалі каляду

На тысячы кавалкаў.

Абцасамі выкрочвалі

Праклён. Заломвалі

Завеі на палёх.

У вусны пацалункамі

Плявалі.

             Распрануўшы

Вялі да маці

Немаўля. І намаўлялі

Злыбяды – сурокі.

Каб нерадзіла!

 Зоі С.

Аголеная дыяфрагма

Светладруку

Узвівае да

Стану

Вынішчальнага

Мастацтва.

Спакушае

Душы

Эўхарэстычнае

Трымценне.

Адсочвае

Праз колеры

Супрацтстаянне

Светаценяў

Аддаленых

І прыхаваных,

Рэмбрантам

У класічных фарбах,

Берніні, прыхаваных

У мармуры.

Пытаннестаўленнымі

Рысамі

 Лусьентес.

І жыватворнай выльгаццю,

Не цвіллю

Цэразпалосіццы

Дзяржаўных

 друкаў,

Без аксаміту,

Лоску глоссі пэйпер,

І без

двадцацісемямэтровых

Габэленаў,

Без лыжаў,

Канькабежцаў

                                    Шайбаў….

Свет  ловіц

І святло дае

Каб жылі

найлепшыя

Хвіліны. “Паполле”

 рэчаіснасці

выводзіць,

У доказы –

Што ёсць шчэ людзі.

Якім

людзямі звацца

                        не абрыдла.

***

Кампліменты

Ў каментары

Прыхаваны.

Іншаземныя ахвяры

Пераходзяць

Нашы межы

Каб сваю

Пагарду сцьвердзіць.